AAC to ogół metod, które są stosowane do wspierania komunikacji osób mających trudności w werbalnym porozumiewaniu się. Metody te umożliwiają takim osobom wyrażanie swoich myśli, potrzeb, opinii, preferencji, co w konsekwencji ułatwia nawiązywanie relacji z innymi osobami i otoczeniem. AAC pozwala na niezależność  oraz wspiera budowanie tożsamości osoby niemówiącej.

Użytkownikiem AAC może być każda osoba, która ma problemy w zakresie ekspresji i/lub rozumienia mowy, a w szczególności:

• dzieci, u których rozwój mowy jest zaburzony (np. z dysfazją rozwojową);
• u osób, które używają mowy, ale ich artykulacja jest niezrozumiała dla otoczenia ( w takiej sytuacji AAC pełni rolę uzupełniającą mowę)
• osób, które nie mogą mówić (np. osoby z afazją motoryczną),  lub
• nie używają mowy do komunikacji, często mając także problemy z rozumieniem mowy (osoby z autyzmem, upośledzeniem umysłowym, afazją sensoryczną).

Do przykładowych metod zaliczanych do tej kategorii zaliczyć można:

• systemy znaków manualnych:
• język migowy
  
• makaton
  
• fonogesty
  

• systemy znaków graficznych:
• PIC
• PCS
• MÓWik

• systemy znaków przestrzenno dotykowych:
• klocki słowne Premacka
• alfabet Lorma